DNA-onderzoeken in Turkije

Het is al jarenlang een mode in Turkije om te claimen dat men “een rechtstreekse afstammeling van de Centraal-Aziatische Turken” is. Recentelijk DNA-onderzoek toont echter dat Turkije één van de meest gevarieerde bevolking van Europa heeft.[1]

Volgens het onderzoek heeft Turkije ongeveer 1% wiens DNA het meest overeenkomst met pre-Germaanse volkeren uit Europa. DNA dat vooral voorkomt in Sardinië en Baskenland heeft ongeveer 4% van de Turken. Overige ‘Europese’ DNA komt bij ongeveer 0,5% van de Turken voor, deze DNA-structuur komt het meest overeen met Dinarische en Danubische volkeren (het huidige Kroatië).

Bij Euraziatische (volkeren uit Europa en Azië) DNA-structuren komen meer overeenkomsten naar voren. Bij 7,5% is er een Baltisch-Slavische of antieke Grieks-Macedonische DNA-lijn te traceren. Bij nog eens 15% komt er een Italische, Keltische, Hittitische en/of Armeense DNA-structuur naar voren. Als derde Euraziatische subgroep kan men de Kaukasische en antieke Anatolisch-Griekse DNA-structuur (uit de oudheid) aanwijzen waarvan er in Turkije 11% van de bevolking toe behoort.

Van de immigrantenvolkeren die in het Neolithische, Bronzen of IJzeren Tijdperk naar Anatolië zijn getrokken, blijken er vele nakomelingen te bestaan in Turkije. Ongeveer 21% van de Turken heeft DNA dat overeenkomst met deze Mesopotamische, Fenicische en Minoïsche stammen. Een andere subgroep van deze Neolithische, Bronzen of IJzeren Tijdperk-migranten is de Semitische bevolking; 12,5% van de Turken behoort deze groep. Een verdere 11% hoort tot de subgroep Balkanische volkeren, terwijl een kleine 2% tot de Egyptische, Midden-Oosterse en Arabische volkeren behoort. Al deze bovengenoemde vier categorieën behoren tot de immigrantenvolkeren van het Neolithische, Bronzen of IJzeren Tijdperk.

Met een resterende 2% aan ‘onbekende DNA-structuren’ komt het totaal op 91,5% van de Turkse bevolking. De resterende 8,5% bestaat vooral uit Aziatische volkeren, zoals de Centraal-Aziatische Turkse volkeren. Althans, als we dit onderzoek mogen geloven. Hiermee komt meteen de gedachte op dat Turkije, en haar voorgangers de Seldjoeken en Osmanen, meer aan assimilatie en integratie heeft gedaan dan menig ander land. Vooral als we kijken naar Europese landen, zien we een overgrote meerderheid aan DNA dat overeenkomst met Italische, Keltische volkeren. Waar dan de overige minderheden zijn gebleven? Die zullen onder de Pauselijke Inquisitie waarschijnlijk verdreven of gedood zijn.

Armand Sağ

12 juni 2010

© Armand Sağ 2010