Turkije tegen terreur

Turkije heeft van zich doen spreken in de strijd tegen terreur. Op vrijdag 22 januari 2010 heeft Turkije ruim 120 verdachte Al Qaida-terroristen opgepakt en zodoende Al Qaida wereldwijd een grote klap toegebracht.[1]

De maandag daarvoor had Turkije ook al 35 vermoedelijke Al Qaida-leden opgepakt, waardoor Al Qaida definitief geen vaste voet heeft kunnen krijgen in Turkije. Onder de opgepakte leden bevond zich ook het hoofd van Al Qaida in Turkije.

Het is dan ook extra zuur dat de inzet van Turkije tegen terreur niet beloond wordt door de Europese landen. Zo weigert Nederland vooralsnog de terroristische PKK te verbieden in Nederland en weigerde Duitsland onlangs een PKK-kopstuk uit te leveren aan Turkije. Dit terwijl veel van de opgepakte Al Qaida-leden in Turkije, hoogstwaarschijnlijk van plan waren een aanslag in West-Europa (vermoedelijk Nederland en Duitsland) te plegen. Andersom is het ook al voorgekomen dat Nederlandse PKK-leden opgeleid werden tot zelfmoordcommando op bomaanslagen in Turkije te plegen. Het meest bekende voorbeeld hiervan was Güven Akkuş die in Den Haag en Liempde (Noord-Brabant) opgeleid werd tot zelfmoordterrorist en in de Turkse hoofdstad Ankara verantwoordelijk was voor 6 doden en 91 gewonden.[2] [3]

Het nieuwste voorbeeld van Duitsland dat weigert om een 38-jarige PKK-topman uit te leveren aan Turkije, strooit nogmaals zout in de wonden van de Turken. De man in kwestie was verantwoordelijk voor een bomaanslag in Oost-Turkije in april 1999. Hierbij kwamen 2 personen om het leven en raakten nog eens 14 mensen gewond. De uitspraak van het Duitse hooggerechtshof luidde verbazingwekkend als volgt: “Voor ons is levenslang slechts 15 jaar, in Turkije is levenslang ook echt levenslang. Dit is een wrede, onmenselijke en vernederende straf.”[4] Voorts werd er vermeld dat Duitsland altijd voorwaardelijk straffen oplegt, terwijl er in Turkije sprake kan zijn van onvoorwaardelijke straffen. Bij een onvoorwaardelijke straf in Turkije wordt er echter wel altijd een uitzondering gemaakt als de gevangene een terminale ziekte heeft of mentaal onstabiel is.

Dit is extra frappant omdat de man in kwestie verantwoordelijk is voor een bomaanslag waarbij twee mensen het leven verloren. Het feit dat Duitsland haar eigen (onbeduidende en laagdrempelige) strafstelsel probeert op te dringen aan Turkije, is niet goed te praten. Een interessante vraag is of Duitsland dat ook zou doen tegenover de Verenigde Staten van Amerika als deze om een uitlevering van een vermoedelijk terrorist zou vragen aan de Duitsers. Want laten we niet vergeten dat de Verenigde Staten van Amerika zelfs een doodstraf hebben, maar dat levenslang voor de Amerikanen ook daadwerkelijk levenslang is. Wat is dan het verschil met Turkije?

Armand Sağ

27 januari 2010

© Armand Sağ 2010