De Armeense Kwestie

- Wat is de kijk van de Europese Unie op de gebeurtenissen uit 1915?
De EU heeft het eerst geaccepteerd alszijnde 'een onomstotelijk bewezen genocide', maar is later onder druk van Turkije, de VN en historici erop teruggekomen.

- Wat zeggen andere internationale organisaties erover?
De OSCE (Organization for Security and Cooperation in Europe) heeft afgelopen zomer uiteindelijk de Turkse thesis officieel heeft aangenomen alszijnde 'de waarheid'. De OSCE is na de Verenigde Naties het grootste internationale orgaan. De VN erkennen de kwestie vooralsnog ook niet als "genocide", wat de EU momenteel zegt is mij niet geheel duidelijk maar een schrale troost is dat ze het waarschijnlijk zelf ook niet meer weten. Je kan meer hierover te vinden op de volgende sites:
1. http://www.hurriyet.com.tr/english/domestic/9337483.asp?scr=1
2. http://www.volkskrantblog.nl/bericht/77330 
3. http://www.tallarmeniantale.com (het is Engels, maar er staan werkelijk veel documenten online. Let op, deze site wordt vaak gehackt door pro-Armeense lobby-activisten dus maak altijd een back-up en kopie van wat je nodig hebt!)

 - Wat wordt volgens u niet voldoende meegenomen in de discussie rondom de Armeense kwestie?
Wat ook belangrijk is om te weten zijn de Armeense historici en staatsmannen die toegeven massaal Osmanen (vooral Turken en Koerden) te hebben uitgemoord. Denk bijvoorbeeld aan:
- de in Istanbul geboren Armeense historicus Levon Panos Dabağyan. Hij vindt het geen genocide, zijn boek 'Ermeni Tehciri' is vrij duidelijk daarover. http://www.ilknokta.com/urun/62930/Ermeni-Tehciri--Levon-Panos-Dabagyan.html
- Hovhannes Katchaznouni was van 1915 tot 1923 een van de leiders van Tasnak (de guerrillabeweging die verantwoordelijk is voor de moord op vele honderden duizenden Osmanen) en werd in 1923 de allereerste minister-president van Armenië. Ter ere van zijn huldiging had hij een rapport gemaakt waarin hij zijn wreedheden uitlegt en concludeert dat "de Turken gelijk hadden met de relocatie aangezien wij vele honderden duizenden van hen hebben afgeslacht". Eigenlijk een bekentenis van zijn wandaden en een mooi stuk bewijs dat er geen sprake was van 'genocide', maar van een burgeroorlog tussen Armeniërs en Osmanen. Het rapport kan je bestellen via http://www.kaynakyayinlari.com/pinfo.asp?pid=2537
- de Assyrisch-Armeense onderzoeker Edward Tashji (Taşçı) vertelt hooghartig over zijn oom die Griekse soldaten hielp en tevens over zijn Armeense moeder en Assyrische vader (een hoge Osmaanse officier in 1915) die niet gereloceerd werden. Zijn boek: http://www.amazon.com/Am-Called-Friend-Turks-Autobiography/dp/1930574282 
- de Sovyet-Armeense historicus A.A. Lalayan.
- B.A. Boryan, een Armeens staatsman, en andere Armeense diplomaten zoals A.B. Karinyan en S.G. Pirumyan. Die boeken staan hier: http://www.kaynakyayinlari.com/catinfo.asp?offset=12&kactane=12&cid=15&src=&mrk=&grp=&cmp=&brw=&stock=&typ=&order=&direction=

- Welke boeken zijn nog meer aan te raden hierover?
Probeer voor de Armeense zijde de boeken van Taner Akçam, Hilmar Kaiser en Vahakh Dadrian te gebruiken en voor de onafhankelijke kant de boeken/artikelen van Justin McCarthy, Bernard Lewis, Guenter Lewy en Heath Lowry.

- Verder nog suggestie's of referentie's die de lezer kunnen helpen?
Focus op de rechtszaken die er zijn geweest zoals de Divan-i Harb-i Örfi (1919-1920) en de Malta Tribunalen (1919-1921) waar men alle aangeklaagde Osmaanse officieren vrijsprak van schuld aan de dood van de Armeniërs, hieronder bevonden zich namen als Talat Paşa en Enver Paşa. Bij de Divan-i werden er echter 1397 Osmaanse officieren schuldig bevonden aan het ‘onmenselijk behandelen van de Armeniërs’ door de Osmaanse regering zelf. Er werden zelfs 67 Osmaanse functionarissen ter dood veroordeeld, dit geeft al aan dat de Osmaanse overheid begaan was met het lot van de Armeniërs. Zij werden namelijk de dupe van ongeorganiseerdheid en chaos tijdens de relocatie, maar dit is natuurlijk heel wat anders dan een sociaal-juridisch vastgestelde genocide.

Armand Sağ

1 januari 2009

© Armand Sağ 2009